Woensdag 15 maart om 19:00 jongstleden was de kascommissie bijeen in het clubgebouw, bestaande uit Hans Neuteboom en ondergetekende. Na een half uur waren alle vragen door Dick Tensen, onze penningmeester en bestuurlijke duizendpoot, beantwoord. Geen van ons drieën maakte aanstalten om te vertrekken en direct ontspon zich een levendig gesprek over het fietsen in het algemeen, ervaringen van elk van ons drieën in het bijzonder en ja, ook over de invulling van functies binnen commissies en bestuur. De behoefte aan extra vrijwilligers kende ik, omdat ik een maand daarvoor was gebeld door Floris Vetter met de vraag of ik wat voor Swift wilde doen. Ik riep toen iets van social media en website. Daar weet ik iets van omdat ik al 35 jaar in de ICT en het informatiemanagement werk. Verder dan dat durfde ik niet aan vanwege mijn beschikbare tijd. Naast een fulltime baan bij de gemeente Rotterdam, inderdaad, informatiemanagement, ben ik sinds 2003 eigenaar van Montour Fietsreizen. Wij organiseren jaarlijks zo’n tien reizen en meestal voor groepen die elk jaar terugkomen. Vaak is aan het einde van een reis de vraag: “FietsHans, waar gaan we volgend jaar heen?” Zo is een groep al 17 jaar klant.
Enfin, terug naar 15 maart bij vertrek uit het clubhuis. Hans Neuteboom pakte zijn fiets, zei me gedag, maakt nog een klein rondje terug en zei: “Zeg Hans, waarom word jij eigenlijk geen voorzitter?” met als argumentatie, “dat zie ik jou wel doen”. Lang verhaal kort: op de ALV van 29 maart ben ik vervolgens tot voorzitter gekozen.
Bijzonder, heel bijzonder, omdat de fiets al sinds zolang ik leef in mijn hoofd gebeiteld zit. Als klein mannetje stond ik met grote ogen van opwinding naar de ronde van Zoetermeer te kijken die toen nog elk jaar gereden werd en die ene Zoetemelk in 1966 won. Ik droomde van de Tour de France. Op twaalfjarige leeftijd een racestuur op een ouwe 3-versnellingsfiets gezet en wekelijks reed ik dan zo hard mogelijk een rondje Zoetermeer-Zoeterwoude-Benthuizen-Zoetermeer en in mijn hoofd was ik Zoetemelk of Merckx en wist ik, natuurlijk met een bovenmenselijke inspanning, een jagend peloton ruim voor te blijven. Het peloton stond niet op de foto. In die tijd voetbalde ik wel, op redelijk niveau, tot mijn m’n 20ste selectie bij DSO. Wielrenner worden dat bestond in mijn beleving niet, dat was slechts voor goden. Althans zo had ik de boodschap begrepen die uit de zwart-witte, vlekkerige beelden en vergezeld van het heroisch commentaar van Theo Koomen tot mij kwam. We spreken over eind jaren ‘60, begin jaren ‘70 van de vorige eeuw. Cruijff worden, ja, dat had ik wel in me(!), maar Zoetemelk worden, nee, dat ging echt niet. Onbereikbaar. En dan heb ik het nog niet over die andere reuzen uit die tijd gehad: Schenk, Verkerk, Geesink.
Pas na mijn niet afgemaakte studie Politicologie (te Leiden) ben ik wat serieuzer en met nog meer plezier gaan fietsen wat uiteindelijk heeft geleid tot acht marmots, drie Otsthalers, talloze cyclo’s, tijdritten en een 20-tal koersen, meestal als vrije renner. Sinds 2008 fiets ik in het shirt van Swift, de allerlaatste in 2013. Tussendoor heb ik tussen 2011 en 2016 twee Runnersworld winkels in Den Haag gehad, tussen 2003 en 2021 was ik zelfstandig consultant op informatiemanagement en 15 jaar loop en spinning bij Sports Unlimited in Zoetermeer. Sinds 1983 ben ik samen met mijn vrouw en heb twee dochters van 27 en 29. Dat ik nu mijn kennis en ervaring voor Swift mag inzetten, is eigenlijk een jongensdroom eenvoudig gezegd. Swift is voor mij een vereniging, in de meest letterlijke zin van het woord, van mensen voor mensen met de fiets als stralend middelpunt.
Grote Fietsgroet, Hans Baars
Word lid van Swift
Agenda
