Iedereen heeft herinneringen aan de kindertijd, hopelijk over verwachtingen en dromen. Niet over angst of erger. Ik schrijf dat omdat ik me hoe ouder ik word een onbezorgde kindertijd een groot geluk is en betekent, ook voor later en voor de mens waardoor je groeit.
Over dromen en verwachtingen. Als klein ventje van vier ging ik in 1965 met mijn broers Piet en Henk, en ik dus, Hans, jawel een echt boter, kaas eieren familie, uit de polder dus, naar de plaatselijke wielerronde in Zoetermeer. Dat kon ook niet anders, want de koers was voor de voordeur. Van die ronde herinner ik me alleen een blonde reus met zwarte broek, witte kousen en prachtig lichtblauw shirt die won na voortdurend op kop te hebben gesleurd.
Tot mijn grote schrik kwam ik er jaren later achter dat mijn latere held, Joop namelijk, in 1966 de koers heeft gewonnen, tot mijn schande weet ik er niets meer van.
We schrijven het jaar 1971. Mijn vader was een soort ‘baas’ bij Brinkers Margarine Fabrieken in Zoetermeer, dus Hans mocht in de zomermaanden, excuus de Tourmaand, de vrachtwagens van diesel voorzien. Om het wachten wat dragelijker te maken had ik een paars transistorradiootje op de vette tafel bij de dieselpomp staan. En jawel, Radio Tour met commentaar van Theo Koomen die ongekuist zijn waarneming de ether in galmde. Zo gaf mij die radio het genoegen om elke etappe live te kunnen volgen. Belangrijker nog, ik kon mijn eigen beeld maken van de heldendaden van de echte reuzen (wie is Cruijff) Zoetemelk (wit), Merckx (geel), Guimard, (groen). Datzelfde jaar hadden we thuis voor het eerst tv, dus de eerste kleuren die ik mij herinner zijn ook daadwerkelijk wit, geel en groen.
We schrijven het jaar 1998. Hans (37) is nog steeds geen lid van Swift, waarom, omdat Hans nooit echt had begrepen dat hij ook zou kunnen fietsen……natuurlijk wel eenvoudige sporten als voetballen, schaatsen, hardlopen, dat is mensenwerk, maar fietsen, dat is voor goden. Wel vele toertochten en cyclo’s gereden. Dat jaar besloten we om de Marmotte te rijden met ons clubje, en ja wel ene Plugge vond het wel een aardig idee om een stuk in het blad Fiets te plaatsen, zo gezegd, zo gedaan. Die Marmotte was voor mij een openbaring, ik reed waar de reuzen rijden. Daarna ben ik gaan koersen in wedstrijden, zonder licentie en pas in 2002 lid geworden van Swift en meegetrapt op de zondagochtend en woensdagavond en zo nu en dan koersen, ouwe man tussen de jongeren. Gelukkig ook tijdritten, fantastisch! 2013 laatste koers, helaas, maar wel meegemaakt. Dus de eerste zin van De renner, snap ik:
‘Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me.’
We schrijven het jaar 2024. Tijdens een bezoek aan Jan van Raas bikes, onze hoofdsponsor, spreken we naast de (zakelijke) relatie die Raas Bikes en Swift hebben, veel over onze liefde voor het fietsen, de beleving en de waardering dat de fiets überhaupt bestaat. Je merkt dat vanuit Jan heel duidelijk, altijd bezig om activiteiten samen te bedenken en meer te doen om meer mensen op en bij de fiets te betrekken. Ik realiseer me dat ook ik, inmiddels 63, een crossfiets van 30 jaar oud heb, maar die past niet meer bij het lijf en ik wil nog wel gravelen, crossen niet meer. Dus na helder advies van Jan met deze fiets naar buiten gestapt, weliswaar vermomd als burger…. betaalbaar en precies wat ik zocht.
We schrijven 29 November 2024 18:25. Mijn advies aan iedereen: vergeet dat kind in je niet en zie om naar de kinderen van nu. Praktisch, zwaai naar zo’n kleine mens als je voorbij zoeft op je racefiets want die ogen, die kijken niet alleen, maar zien!
Hans Baars
Word lid van Swift
Agenda
